Hier wil ik niet blijven, is mijn eerste reactie als ik na de lange en uitputtende busreis van ruim dertig uur Santiago inloop. De straten en het plein voor de kathedraal zijn vol met pelgrims die net zijn aangekomen, een enkeling die met verwachtingsvolle blik de laatste meters aflegt, veel anderen doen dat al vloggend. Hier pas ik niet tussen.

En toch is het verstandiger om niet morgen te vertrekken maar een dag extra in Santiago te blijven om uit te rusten. Met enige tegenzin neem ik contact op met de overnachtingsadressen om te regelen dat ik een dag later kom. Helaas blijkt dat niet te kunnen en er is geen alternatief. Dat betekent dat ik de route moet aanpassen en 45 kilometer langer over bekende routes loop, maar het leidt wel tot een betere verdeling van de afstanden.
Een dag langer in Santiago betekent dat ik voor de activiteiten die ik voor vertrek gepland had nu een hele dag heb: naar de pelgrimsmis, mijn eerste stempel in de pelgrimspas halen in de huiskamer van de Lage landen, ansichtkaarten sturen naar de kleinkinderen en een nieuw jacobskruisje kopen. Het dwingt me in een trager ritme. Er is veel tijd over om lekker op bed te luieren, want buiten is het fris en miezerig. Ik ben blij dat ik voor plan B ben gegaan. Het hoofd is nu weer helder, en het lijf knapt langzaam op.

Wat een schrik als ik de volgende ochtend weer koortsig wakker word. Moet het nu plan C worden? Of is die verhoging vooral van de spanning. Ik besluit te gaan lopen en zie wel hoever haalbaar is. De rugzak voelt zwaar, het miezert gestaag en ik ben alleen maar bezig om me staande te houden en zo snel mogelijk de stad uit te komen. Daardoor gaat het moment van vertrek eigenlijk wat aan me voorbij, besef ik later. Ik heb niet eens meer naar het beeld van Jacobus gekeken, hoog bovenop de kathedraal. Het beeld dat me destijds bij de aankomst zo raakte. Het wordt zwoegen met die rugzak in de regen, maar gaandeweg de dag knapt zowel het weer als ikzelf op. In O Pino waar ik overnacht plof ik met een tevreden gevoel op het stapelbed. De kop is eraf en ik ben alweer bijna twintig kilometer dichter bij huis.

Tot een volgende blog! Groet Ange

Wil je geïnformeerd worden als die verschijnt, schrijf je dan in via https://www.klankenruimte.nl/innerlijk-pelgrimeren/

Korte dagelijkse berichten en foto’s kun je lezen op Polarsteps: https://www.polarsteps.com/AngevanOmmen/6470904-pelgrimstocht-2023
Als je mijn tocht wil sponsoren kan dat via deze link: https://www.klankenruimte.nl/innerlijk-pelgrimeren/