Dit wordt helaas geen blog over het wandelen in de bergen maar een over vertragen en goed voor jezelf zorgen.

Na de eerste prachtige wandeldag door de bergen kom ik vrijdag voldaan, kleddernat en snotterend in de herberg aan. Een warme douche is niet voldoende om op te knappen en in de loop van de avond word ik koortsiger. Ik besluit er een extra dag te blijven. Bij het ontbijt heb ik een bijzondere ontmoeting met een Nederlandse vrouw die per fiets op de terugweg is. Later schrijft ze me het volgende: Laat je lichaam voelen, weten dat je er voor haar bent. Dit ‘er voor je lichaam zijn’ is nu aan de beurt. Leef in vrede met jezelf, vertraag.

Wat heb ik hier toch in te doen? Dat lichaam dat me door de sarcoïdose zo in de steek heeft gelaten. Het lichaam dat ik kennelijk in mijn leven te veel heb verwaarloosd en uitgeput. En waarvan ik dacht dat ik in de loop van de jaren al zo veel leren aanvoelen wat het nodig heeft. Ik ben benieuwd wat de volgende slag zal zijn die ik hierin moet maken. En vertragen, dat heb ik de afgelopen week al zo veel gedaan, een extra dag in Santiago, een etappe opgesplitst en nu hier een dagje in de ziekenboeg.

Ik besluit de dag erna vier kilometer te lopen tot A Fonsagrada, het valt me vies tegen. En twee uur wachten in een café tot de herberg opent trek ik niet, mijn lijf wil alleen maar liggen. Daarom gun ik mezelf het comfort van een pension. Als ik eindelijk lig besef ik dat ik nog verre van opgeknapt ben. De verkoudheid is wel weg, maar verder voel ik me lamlendig en de temperatuur loopt ook weer op. Het ene moment kan ik me eraan overgeven, op andere momenten voel ik me erg alleen. Gisteren wisselden die gevoelens ook al.

Vanmorgen word ik met twijfel wakker. Zou het lukken om vandaag 18 kilometer te lopen? Ik vind het een lastige beslissing. De route loopt parallel langs de weg, dus als het niet lukt kan ik liften. En de etappe is voor mij een stuk eenvoudiger dan voor de tegemoetkomende pelgrims. Als de rugzak gepakt is en ik die op mijn rug slinger, voel ik ineens dat dit geen goede beslissing is. Het wordt opnieuw een dagje A Fonsagrada met lezen in bed in pension Manolo, koffie bij de bakker en bezoekjes aan de supermarkt, het restaurant en het café. Opnieuw dus een dag van vertragen en goed voor mezelf zorgen.


Tot een volgende blog! Groet Ange


Wil je geïnformeerd worden als die verschijnt, schrijf je dan in via https://www.klankenruimte.nl/innerlijk-pelgrimeren/

Korte dagelijkse berichten en foto’s kun je lezen op Polarsteps: https://www.polarsteps.com/AngevanOmmen/6470904-pelgrimstocht-2023

Als je mijn tocht wil sponsoren kan dat via deze link: https://www.klankenruimte.nl/innerlijk-pelgrimeren/